Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Nie ma drzewa dobrego, które by wydawało zły owoc, ani też drzewa złego, które by dobry owoc wydawało. Po własnym owocu bowiem poznaje się każde drzewo; nie zrywa się fig z ciernia, ani z krzaka jeżyny nie zbiera się winogron. Dobry człowiek z dobrego skarbca swego serca wydobywa dobro, a zły człowiek ze złego skarbca wydobywa zło. Bo z obfitości serca mówią jego usta.

Czemu to wzywacie Mnie: „Panie, Panie!”, a nie czynicie tego, co mówię? Pokażę wam, do kogo podobny jest każdy, kto przychodzi do Mnie, słucha słów moich i wypełnia je.

Podobny jest do człowieka, który buduje dom: wkopał się głęboko i fundament założył na skale. Gdy przyszła powódź, wezbrana rzeka uderzyła w ten dom, ale nie zdołała go naruszyć, ponieważ był dobrze zbudowany.

Lecz ten, kto usłyszał, a nie wypełnił, podobny jest do człowieka, który zbudował dom na ziemi bez fundamentu. Gdy rzeka uderzyła w niego, od razu runął, a ruina owego domu była wielka».

Tym, którzy walczą o swoje, używając przemocy i agresji, mówię z pełną świadomością: przegracie. Każdy akt przemocy i nienawiści, jakiego się dopuszczacie, jest krokiem wykonanym w kierunku waszej klęski. Historia ludzkości pełna jest przypadków upadania cywilizacji i dyktatur zbudowanych na przemocy i niesprawiedliwości. Ja wierzę w Boga, który jest Miłością i który nie pozwoli, by ostatnie słowo należało do zła. Miłość to jedyna „ideologia”, która jest skazana na sukces. Wiedział o tym Jezus, kiedy zbroczony krwią wdrapywał się na Golgotę. Szatan pragnął, by Jezus znienawidził swoich prześladowców. A On wytrwał do końca i kiedy wydawało się, że przegrał, potęga miłości rozsadziła z hukiem misterną konstrukcję zła. Musimy budować na miłości. Bo jeżeli do naszych planów zakradają się chciwość, pycha i nienawiść, to znaczy, że solidny fundament pomalutku będzie wypłukiwany. A tym wszystkim, którzy w świecie pełnym złych drzew czują się słabi i bezradni (czyli i sobie) mówię – to dobry znak. Przedsmak zwycięstwa.