Gdy Justyna Taracha pracowała jeszcze w telewizji, myślała: „Fajnie byłoby nagrywać filmy o prawdziwym życiu…”. Czyli o narodzinach, o początkach bycia rodzicami, o nadziei związanej z córką czy synem. O radości, a czasem i bólu. Bo chociaż sesje fotograficzne z pierwszych dni życia dziecka są już w Polsce znane, to filmów – profesjonalnie zrobionych, wielkiej pamiątki na lata dla całej rodziny – jeszcze nikt nie produkował.

Ale było jeszcze na to za wcześnie. Bo tak to jest, że o narodzinach, ciąży, pierwszych dniach życia dopiero można mówić i myśleć śmielej i pewniej, gdy się samodzielnie to i owo przeżyło. Przed porodem mówi się o teoriach. Piękniejszych lub mniej pięknych. Po porodzie mniej się mówi, a więcej czuje. I tego czucia, tej matczynej wrażliwości potrzeba w kontaktach z innymi matkami, ojcami. Gdy się chce filmy o porodach nagrywać.