Jak mówić o uchodźcach po serii zamachów w Europie… Po Paryżu, Brukseli, Nicei, Monachium, Ansbach czy ostatnio Saint-Étienne-du-Rouvray Europejczycy coraz mniej poważnie traktują apele o sprowadzanie uchodźców. Niestety, przez lekkomyślność decydentów wylano dziecko z kąpielą.

Jest alternatywa

Wyobraźnia społeczeństw europejskich łączy ze sobą dwa obrazy: ponad milion wpuszczonych bez ograniczeń przybyszów z Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej oraz coraz częstsze zamachy, których sprawcami są m.in. nowi mieszkańcy kontynentu. Dodatkowo służby specjalne w samych Niemczech oficjalnie mówią, że mamy wśród nich przynajmniej kilkuset rozpoznanych potencjalnych terrorystów. Wystarczy na kilka lat niepokojów i liczenia kolejnych ofiar… Nastroje niestety nie sprzyjają rzeczowej i spokojnej dyskusji o tych, którzy rzeczywiście potrzebują natychmiastowej pomocy w obozach dla uchodźców. Czy w takim klimacie można jeszcze w ogóle rozmawiać o jakichś „korytarzach humanitarnych”? Czy po kompromitacji tzw. kwot uchodźców, narzuconych państwom unijnym przez Komisję Europejską (bez pytania samych zainteresowanych, czy chcą w ogóle mieszkać tu czy tam), można jeszcze zaproponować coś, co nie wzbudzi podejrzenia o naiwność i bezmyślność?