W drodze do Polski Franciszek podkreślał, że po raz pierwszy odwiedza Europę Środkową. Dobrze się więc stało, że pierwsze kroki skierował na Wawel. To przecież miejsce, gdzie przez wiele pokoleń kształtowane były tożsamość i podmiotowość tego regionu. To władcy rządzący w tym miejscu swoją postawą oraz prowadzoną polityką zdecydowali, że ten obszar w większości pozostał wierny Kościołowi katolickiemu, a jednocześnie zachował zdolność otwierania się na inne kultury.

Dobra pamięć Polaków

Na Wawelu dla papieża przygotowano skromne podium z herbami Stolicy Apostolskiej oraz Rzeczypospolitej. Najlepszą oprawę temu spotkaniu dawało miarowe bicie dzwonów, rozlegające się co pół godziny. Przypominało czasy chwały Rzeczpospolitej oraz wybitnych przywódców, którzy tutaj gościli. Przeminęli, ale przecież zostali w legendzie tego miejsca. Dzwony rozległy się także, kiedy na dziedziniec wawelski wchodził papież Franciszek w towarzystwie prezydenta Andrzeja Dudy oraz jego żony.

W wygłoszonym tam przemówieniu Ojciec Święty podkreślił, że charakterystyczną cechą narodu polskiego jest pamięć. Jak wyznał, zawsze był pod wrażeniem „zmysłu historycznego papieża Wojtyły”. W tym kontekście zwrócił uwagę, że „świadomość tożsamości, wolna od manii wyższości, jest niezbędna dla zorganizowania wspólnoty narodowej”. Wiele uwagi poświęcił roli pamięci w kształtowaniu tożsamości i podzielił ją na dobrą i złą. Dobra przyczynia się do pojednania i przebaczenia, zła wzmacnia podziały i nie prowadzi do niczego dobrego. Wyznał także, iż patrząc na najnowsze dzieje naszego narodu, dziękuje Bogu za to, że wśród Polaków przeważyła dobra pamięć.