Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Słyszeliście, że powiedziano: „Nie cudzołóż”. A Ja wam powiadam: Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa.

Jeśli więc prawe twoje oko jest ci powodem do grzechu, wyłup je i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało miało być wrzucone do piekła. I jeśli prawa twoja ręka jest ci powodem do grzechu, odetnij ją i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało miało iść do piekła.

Powiedziano też: „Jeśli ktoś chce oddalić swoją żonę, niech jej da list rozwodowy”. A Ja wam powiadam: Każdy, kto oddala swoją żonę – poza wypadkiem nierządu – naraża ją na cudzołóstwo; a kto by oddaloną wziął za żonę, dopuszcza się cudzołóstwa».

Oczywiście błędem byłoby na podstawie powyższego cytatu fizycznie obciąć sobie rękę. Jednak z drugiej strony walka z grzechem nie jest jakąś walką wirtualną czy symboliczną. Symboliczne tylko jest porównanie użyte przez Jezusa. Chodzi o determinację. Jakiej determinacji potrzeba w walce z grzechem? Takiej samej, jakiej potrzeba, żeby samemu sobie odciąć rękę. To jest właśnie przesłanie dzisiejszych słów Jezusa. Walka przeciwko grzechowi była też głównym zadaniem Jezusa na ziemi. On w tej walce przelał własną krew. Zginął na froncie wojny z grzechem. Święty Paweł, nawiązując do tej walki Jezusa, zachęca nas słowami: „jeszczeście się nie opierali aż do przelewu krwi, walcząc przeciwko grzechowi”. Walka z grzechem wymaga ofiar. Czasem wymaga postu, rezygnacji z czegoś, czasem dyscypliny, czasem wytrwałości, czasem sprytu. Jak na każdej wojnie, do zwycięstwa może przyczynić się wiele czynników. Najważniejsze, żeby nie spocząć, żeby się nie poddać, nie skapitulować. Akurat grzech jest tym wrogiem, z którym nigdy nie wolno się pogodzić.