Piotr powiedział do Jezusa: «Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą».

Jezus odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci lub pól z powodu Mnie i z powodu Ewangelii, żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie, domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól, wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym. Lecz wielu pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi».

Piękna ta ewangeliczna scena. To kontynuacja opowieści o bogaczu, który przyszedł do Jezusa, pytając o życie wieczne, ale nie zdecydował się pójść za Nim, gdy usłyszał, że musiałby całe swoje bogactwo zostawić. W tym kontekście Jezus uświadamia uczniom, że wybrawszy Jego zamiast bliskich i przyjaciół, zamiast łowienia ryb czy celnej komory, tak naprawdę nie tracą. Zyskują nowych bliskich, nowych przyjaciół, a w przyszłości także życie wieczne. To ważna nauka także dla nas. Ale w tej dzisiejszej Ewangelii mocno brzmi także zdanie: „Wielu pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi”. Pierwsi, czyli kto? Ano to ci, co mają znaczenie. Są sławni, bogaci, wpływowi. Ci, którzy rządzą i mogą innymi pomiatać, a słuchać muszą głównie samych siebie i swoich zachcianek. Ostatni to oczywiście przeciwieństwo tych pierwszych. Jezus uczy, że w Jego królestwie te role się odwrócą. Pamiętając o tym, warto dziś mądrze swoje życie rozgrywać. Lepiej tu być popychadłem, niż popychać. Lepiej doznawać krzywd, niż krzywdzić innych. To nie szaleństwo. To Ewangelia.