Współczucie jest istotną cechą Bożego miłosierdzia. Bóg nam współczuje. Co to znaczy? Cierpi wraz z nami. On odczuwa nasze cierpienia. Współczucie – cierpienie wraz z drugim. Słowo to wskazuje, że wnętrzności się poruszają i drżą na widok ludzkiego zła. A w gestach i działaniach dobrego Samarytanina rozpoznajemy miłosierne działanie Boga w całej historii zbawienia. Jest to to samo współczucie, z którym nasz Pan wychodzi naprzeciw każdemu z nas. On nas nie lekceważy, zna nasze cierpienia, wie, jak bardzo potrzebujemy pomocy i pociechy. Przychodzi do nas blisko i nigdy nas nie opuszcza. Każdy z nas może postawić sobie pytanie: czy w to wierzę? I odpowiedzieć na nie w milczeniu Czy wierzę, że Pan mi współczuje? Takiemu, jakim jestem, grzesznikowi, z wieloma problemami, sprawami... Odpowiedź brzmi: tak. Każdy powinien spojrzeć w serce, zastanowić się, czy wierzy w to Boże współczucie, w dobrego Boga, który staje się bliskim, leczy nas, otacza pieszczotą. A jeśli my Go odrzucamy, to On czeka, jest cierpliwy, będąc zawsze u naszego boku.

27 kwietnia, katecheza środowa

Jezus jest blisko nas

Jezus w chwili kiedy ma powrócić do Ojca, zapowiada przyjście Ducha Świętego, który nauczy uczniów coraz pełniejszego rozumienia Ewangelii, przyjęcia jej w swoim życiu i uczynienia jej żywą i czynną przez świadectwo. (...) Jezus powraca do Ojca, ale nadal towarzyszy i naucza swoich uczniów za pośrednictwem daru Ducha Świętego, który przypomni nauczanie Jezusa w konkretnych okolicznościach życia, aby je można wprowadzać w czyn. Właśnie to ma miejsce także i dziś w Kościele, kierowanym światłem i mocą Ducha Świętego, który ma zanieść wszystkim dar zbawienia, czyli miłość i miłosierdzie Boga. Nie jesteśmy sami. Jezus jest blisko nas, jest pośród nas, jest w nas! Jest obecny w historii przez dar Ducha Świętego... Duch Święty, który zstąpił na nas w sakramentach chrztu i bierzmowania, działa w naszym życiu. On nas prowadzi w sposobie myślenia, działania, odróżniania, co jest dobre, a co złe. Pomaga nam praktykować miłosierdzie Jezusa, Jego dawanie się innym, a szczególnie najbardziej potrzebującym. Nie jesteśmy sami! Znakiem obecności Ducha Świętego jest również pokój, który Jezus daje swoim uczniom. (...) Pokój Jezusa wypływa ze zwycięstwa nad grzechem, egoizmem uniemożliwiającym, byśmy się wzajemnie miłowali, jak bracia. Jest on darem Boga i znakiem Jego obecności. Każdy uczeń wezwany dziś, by podążać za Jezusem, niosąc krzyż, otrzymuje w sobie pokój Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego w pewności Jego zwycięstwa i w oczekiwaniu na Jego ostateczne przyjście.

1 maja, „Anioł Pański”