To wszystko, czego Jezus dokonał po chrzcie, było realizacją programu początkowego – aby do wszystkich zanieść miłość Boga, który zbawia. Jezus nie przyniósł nienawiści, wrogości, ale przyniósł miłość, która zbawia. On stał się bliźnim ludzi ostatnich, przekazując im Boże miłosierdzie, które jest przebaczeniem, radością i nowym życiem. Syn posłany przez Ojca prawdziwie jest początkiem czasu miłosierdzia dla całego rodzaju ludzkiego! (...) Możemy kontemplować jeszcze wyraźniej wielką tajemnicę tej miłości, kierując spojrzenie ku ukrzyżowanemu Jezusowi. Umierając niewinny za nas, grzeszników, błagał Ojca: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią” (Łk 23,34). To na krzyżu Jezus ukazuje miłosierdziu Ojca grzechy świata – moje, twoje, wasze. Nic i nikt nie jest wykluczony z tej ofiarniczej modlitwy Jezusa. Oznacza to, że nie powinniśmy się obawiać uznania siebie za grzeszników i wyznania naszej grzeszności, ale jakże często oskarżamy innych. Każdy z nas powinien postawić sobie pytanie, że skoro ten ktoś jest grzesznikiem, to kim jestem ja? Wszyscy jesteśmy grzesznikami, ale wszyscy otrzymujemy przebaczenie, gdyż każdy grzech został zabrany przez Syna na krzyż. A kiedy skruszeni wyznajemy ten grzech, powierzając się Jezusowi, to jesteśmy pewni, że został on nam przebaczony. Sakrament pojednania uobecnia dla każdego moc przebaczenia wypływającą z krzyża i odnawia w naszym życiu łaskę miłosierdzia, jaką nabył dla nas Jezus! Nie powinniśmy się lękać naszej nędzy. Moc miłości Ukrzyżowanego nie zna przeszkód i nigdy się nie wyczerpuje. A to miłosierdzie anuluje nasze biedy.

Jesteśmy wspólnotą Zmartwychwstałego

Obecność zmartwychwstałego Jezusa przemienia wszystko: ciemność została pokonana przez światło, bezużyteczna praca staje się ponownie owocna i obiecująca, poczucie zmęczenia i opuszczenia ustępuje nowej energii i pewności, że On jest z nami. Od tej pory te same uczucia ożywiają Kościół, wspólnotę Zmartwychwstałego. My wszyscy jesteśmy wspólnotą Zmartwychwstałego. Chociaż może się wydawać, że czasami przeważają ciemności zła i trud życia codziennego, to Kościół wie, że nad tymi, którzy podążają za Panem Jezusem, świeci już niegasnące światło Paschy. Wspaniałe orędzie zmartwychwstania napełnia serca wierzących głęboką radością i niezłomną nadzieją. Chrystus prawdziwie zmartwychwstał! Także dzisiaj Kościół głosi tę świąteczną wieść. My wszyscy chrześcijanie jesteśmy wezwani do przekazywania tego orędzia zmartwychwstania spotykanym osobom, zwłaszcza cierpiącym, samotnym, znajdującym się w trudnych warunkach, chorym, uchodźcom, usuniętym na margines. Sprawmy, aby do wszystkich dotarł promień światła zmartwychwstałego Chrystusa, znak Jego miłosiernej mocy.Niech Pan odnowi także w nas paschalną wiarę. Niech nas uczyni coraz bardziej świadomymi naszej misji w służbie Ewangelii i braci.