Modlitwa za prześladowcę

Leszek Śliwa

|

GN 03/2016

publikacja 14.01.2016 00:15

Obraz przedstawia okoliczności męczeństwa św. Agnieszki Rzymianki.


Jacopo Comin, zwany Tintoretto 
„Cud św. Agnieszki” 
olej na płótnie, ok. 1577 
kościół Madonna dell’Orto 
Wenecja Jacopo Comin, zwany Tintoretto 
„Cud św. Agnieszki” 
olej na płótnie, ok. 1577 
kościół Madonna dell’Orto 
Wenecja

Żyła ona prawdopodobnie na przełomie III i IV wieku, a zginęła, broniąc dziewictwa, które ślubowała Chrystusowi.
Według jednej z popularnych w średniowieczu legend Agnieszka odrzuciła zaloty Licyniusza, syna Semproniusza, prefekta Rzymu. Wówczas Licyniusz postanowił zniewolić ją siłą. Kiedy rzucił się na Agnieszkę, dosięgnął go Boży gniew i padł martwy na ziemię. Agnieszka nie chciała jednak, by z jej powodu zginął człowiek, i modlitwą wyjednała u Boga wskrzeszenie Licyniusza. Ten wspaniałomyślny czyn nie uchronił jej od męczeńskiej śmierci.


Agnieszkę widzimy ubraną w białą, błyszczącą nadnaturalnym światłem szatę, którą – według tradycji – zesłał jej Bóg, by osłonić jej nagość. Licyniusz leży na ziemi, nie bardzo rozumiejąc, co się stało. Jego ojca, prefekta Semproniusza, Tintoretto namalował z prawej strony. Wyróżniają go czerwone szaty, podkreślające dostojeństwo tego cesarskiego urzędnika. Wszyscy zgromadzeni ludzie są zaszokowani cudem, jakiego byli świadkami.
Obok Agnieszki widzimy baranka. Oznacza to, że zamęczono ją z powodu miłości do Chrystusa – Baranka Bożego. Według tradycji 8 dni po śmierci święta ukazała się swym rodzicom z barankiem. Poza tym z barankiem kojarzono… imię świętej. Łacińskie imię Agnes (Agnieszka) pochodziło z greckiego słowa hagné (czysta, dziewicza). W starożytnym Rzymie przypominało jednak brzmieniem agnus – łacińskie słowo oznaczające właśnie baranka. 


U góry obrazu anioły, prowadzone przez gołębicę Ducha Świętego, niosą dla Agnieszki wieniec, będący symbolem jej czystości i świętości.
Obraz powstał na zamówienie bogatego weneckiego kupca Taddeo Contariniego i został umieszczony w rodzinnej kaplicy Contarinich w kościele Madonna dell’Orto (Matki Bożej z Ogrodu).

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.