Przed wyborami otrzymałem listy m.in. od osób oburzonych, że media katolickie zajmują się wyborami. Pani Beata, na przykład, chciała przeczytać tekst o różańcu, więc odpaliła gosc.pl, a tu tekst „Jak głosować”, „Ewa kontra reszta świata” i inne takie.

„Jestem zbulwersowana, że katolicka gazeta zajmuje się wszystkim, czym obecnie teraz żyje Polska, a mianowicie wyborami. Czy Kościół nie ma ważniejszych spraw niż polityka?” – napisała. I nieco dalej: „Czemu Wy nie zajmujecie się nawracaniem młodych, próbą zachęcania ich do kościoła i modlitwy? Czy Wy już naprawdę macie wszelkie problemy z wiarą narodu rozwiązane, żeby zajmować się polityką? A jak nie potraficie się pohamować to weźcie sobie różaniec do ręki, on Was wyciszy”.

Przytaczam te fragmenty, bo pogląd, że wszystko, co z Kościołem związane, powinno obracać się wyłącznie wokół spraw stricte religijnych, jest popularny. Wedle tej wizji polityka jest brudna z definicji, więc Kościół ma się do tego w ogóle nie zbliżać.

Przy takim zaangażowaniu Kościoła w ludzkie sprawy nie byłoby sporu, gniewu, ognia – niczego by nie było (że sparafrazuję klasyka), poza nobliwą i stateczną nudą. Osiąga się ten ideał przez omijanie tematów, którymi żyją ludzie, i skupienie się na tym, co nie wywołuje emocji. Po co emocje. Bądźmy razem, uśmiechajmy się do siebie, „zachęcajmy do kościoła i modlitwy”. I co z tego, że Polska żyje wyborami? A niech sobie żyje. „Gazeta katolicka” nie może o tym pisać! Jest ponad tym.

A gdzie katolicy mają czytać o sprawach, którymi żyją? No jak to! W mediach do tego przeznaczonych. Od wyborów jest „Gazeta Wyborcza”, od polityki „Polityka”. A w „Gościu” niech czytają o Gościu, który gości w sercach naszych.

Jasne – ale ten Gość chce, żeby jego obecność w sercach przekładała się na każdą sferę życia. My, chrześcijanie, mamy wnosić Ewangelię także do polityki, a nie zamykać się z nią w kościele wystylizowanym na lukrowaną kapliczkę. Separowanie się sugeruje, że są takie sfery życia – i to te najbardziej pochłaniające społeczną uwagę – z którymi chrześcijaństwo nie ma związku.

Tymczasem chrześcijaństwo ma związek z wszystkim, co ma związek z człowiekiem. Gadanie, że wybory są czymś odrębnym od zaangażowania ochrzczonych, to w najlepszym razie dowód ignorancji. Wszelkie nieszczęścia, w jakie wpadła Europa – a z nią świat – wzięły się z tego, że chrześcijanie zawiedli w polityce. A zawiedli, choć ich kościoły były pełne. W efekcie pobożni Niemcy musieli uczestniczyć w budowie „przestrzeni życiowej” dla nazistowskiej pychy, a stłamszeni chrześcijanie ze Wschodu wznosili gmach bolszewickiego Imperium Zła.

To oczywiście prawda, że katolik ma brać do ręki różaniec (skąd założenie, że ci, co angażują się w politykę, tego nie robią?), ale nie dla „wyciszenia się”, lecz przeciwnie: po to, aby Ewangelia była głoszona na dachach, nie wyłączając dachów urzędów publicznych.

Wybory dla wierzącego powinny być aktem wiary – jak zresztą wszystko inne.

Polityka to zbyt poważna sprawa, żebyśmy ją mieli zostawiać w rękach ludzi niewierzących.

Pamiątka po PO

Urząd Stanu Cywilnego zgodnie z prawem odmówił wydania zaświadczenia, na podstawie którego Polak chciał zawrzeć w Hiszpanii „małżeństwo” z mężczyzną – stwierdził Sąd Okręgowy w Warszawie. To klęska rzecznika praw obywatelskich Adama Bodnara, który twierdził, że odmowa zaświadczenia dyskryminuje osoby homoseksualne. Pozwany USC powołał się na polską konstytucję, która stwierdza, że „małżeństwo jako związek kobiety i mężczyzny znajduje się pod ochroną i opieką RP”, a sąd podzielił tę opinię. Tak więc polskie prawo w Polsce może być stosowane, i to nawet, gdy unijne „autorytety” chcą inaczej. Ta sprawa pokazuje także, że osobiste poglądy RPO mają zasadnicze znaczenie i trzeba je brać pod uwagę podczas wyboru. Adam Bodnar nie ukrywał, że jest „jednoznacznym zwolennikiem małżeństw homoseksualnych” i ich prawa do adopcji, a także m.in. prawa do metrykalnej zmiany płci nawet dla nastolatków. Tymczasem posłowie, głównie z PO, zadowolili się zapewnieniami Bodnara, że będzie „bezstronny” i powołali go na urząd. No i mamy „bezstronnego” RPO, który przez 5 lat będzie wciskał nam prawa w Polsce nieistniejące tylko dlatego, że jemu się one wydają właściwe. Fajna pamiątka po Platformie?

Czas odkłamać

We Włoszech powstał komitet naukowy złożony z renomowanych pediatrów, ginekologów, psychiatrów, psychologów, pedagogów i filozofów, który będzie demaskował pseudonaukowe bzdury, jakie propaguje ideologia gender. Założyciele uważają to za konieczne ze względu na kulturowe zmiany, które doprowadziły do uznania nonsensów w rodzaju idei homorodzicielstwa. Co za czasy: naukowcy muszą dorosłym udowadniać to, co jest oczywiste dla dzieci.