Jeszcze wczoraj rano minister spraw zagranicznych Grzegorz Schetyna zapewniał, że na żadne kwoty nie będzie zgody. Jeszcze kilkanaście dni wcześniej, na spotkaniu Grupy Wyszehradzkiej (Polska, Węgry, Słowacja i Czechy), wspólnie zapewnialiśmy się o wspólnym froncie w czasie głosowań nad narzucanymi kwotami imigrantów. Wczoraj okazało się, że polski rząd ma te wszystkie ustalenia za nic. Wczoraj okazało się, że tupanie nogą, grożenie sankcjami finansowymi i politycznymi działa. 

Nie jesteśmy liderem regionu, choć moglibyśmy być. Ale jak mamy być, skoro do wiatru wystawiamy partnerów zaledwie kilka dni po zawarciu z nimi konkretnej umowy? Czy na tej szybkiej zmianie cokolwiek zyskaliśmy? Absolutnie nic. Dla Zachodu wciąż będziemy ksenofobami i rasistami, dla krajów regionu staliśmy się zdrajcami. Polityka na najwyższym poziomie...

Nie chodzi przy tym o 7 tysięcy osób, które mają w ciągu najbliższych miesięcy pojawić się w Polsce. Na 2 tysiące zgodziliśmy się już wcześniej, na kolejnych 5 zgodzono się wczoraj. Razem z rodzinami może to być około 30–40 tysięcy imigrantów. Dla 38-milionowego kraju to nic. Chodzi o to, że nie mamy możliwości, by te osoby zweryfikować, nie mamy miejsc i procedur, by te osoby sprawnie przyjąć. Ale nawet gdyby polityka imigracyjna w Polsce była na najwyższym poziomie. Nawet gdyby... Z zasady nie można godzić się na ustępowanie komuś tylko dlatego, że ten tupnie nogą. Żaden niepodległy kraj nie może pozwolić sobie na uleganie szantażowi i groźbom. Nikt, kto poważnie chce budować swoją pozycję w regionie, nie może wystawiać najbliższych partnerów do wiatru. Tymczasem my to właśnie zrobiliśmy. 

Przeczytaj też: "Sprzedawczyki Polacy i koniec Grupy Wyszehradzkiej", czyli komentarze w Czechach, Słowacji i na Węgrzech do decyzji polskiego rządu.