Zanim dokument otrzymał adresat, czyli metropolita poznański abp Stanisław Gądecki, trafił on do mediów. Wystąpienie prezydenta Jaśkowiaka nagłośniła „Gazeta Wyborcza”, która w ogólnopolskim wydaniu poświęciła mu kilka tekstów oraz zamieściła obszerny z nim wywiad, kreując wizerunek niepokornego włodarza, stawiającego opór pazerności poznańskiego kleru. Teksty miały jasne przesłanie skierowane do innych samorządowców: bierzcie wzór z Poznania! W tych publikacjach nie chodziło więc tylko o relacjonowanie konkretnego wydarzenia, ale wezwanie innych samorządowców do nowego zdefiniowania relacji Kościół–państwo na płaszczyźnie regionalnej.

Fałszywy obraz

„Gazeta Wyborcza” kreuje obecnego prezydenta Poznania na jedynego niezłomnego, który miał odwagę postawić się Kościołowi. Tyle że jest to obraz nieprawdziwy. Jego poprzednik, prezydent Ryszard Grobelny, rządzący miastem przez 16 lat, także często spierał się z instytucjami kościelnymi, procesując się z nimi przez lata. Różnica jest taka, że prezydent Grobelny nie dorabiał do tego ideologii, jak to zdaje się robić obecny prezydent. Zrozumiałe jest, że Jacek Jaśkowiak sporządził coś na kształt bilansu otwarcia i chciał zapoznać się z całokształtem problemów, jakie przyjdzie mu rozwiązywać. Nie budzi także kontrowersji fakt, że raport został upubliczniony. Problem w tym, że za fasadą deklaracji o „jawności życia publicznego” kryje się sporo demagogii oraz jednostronnych interpretacji. Obszerne passusy listu prezydenta Jaśkowiaka do metropolity poznańskiego dotyczą bowiem spraw, które albo zostały załatwione, albo nie dotyczą władz Poznania.