Dwa najważniejsze przykazania Boże to przykazania miłości. To miłość jest najważniejsza. Cała reszta od niej zależy. Na pierwszym miejscu Jezus wymienia miłość do Boga. Dlaczego? Odpowiedź daje św. Jan – Bóg jest miłością. Tam, gdzie On jest, jest miłość. Drugie przykazanie mówi o kochaniu bliźniego na miarę umiłowania samego siebie. I tu potrzeba Boga, żeby z jednej strony pokochać siebie takiego, jakim się jest, ale z drugiej, żeby miłość własna nie stała się egoizmem, w którym bliźni jest ważny o tyle, o ile ja go potrzebuję. Obecność Boga jest też niezbędna z innego powodu. Powszechnym problemem w miłości bliźniego jest błędne rozeznanie jego dobra. Przykłady można podawać w nieskończoność: rodzice finansujący aborcję u własnej córki, „by jej pomóc”, przyjaciel radzący koledze rozwód czy psycholog sugerujący seks przed ślubem, „żeby się sprawdzić”. Ten sam mechanizm błędnego rozeznania dobra w dużo większej skali „uszczęśliwił” miliony ludzi wprowadzeniem socjalizmu, faszyzmu czy legalizacją aborcji. Jezus mówi: „jestem drogą, prawdą i życiem”. Bez tej Prawdy błądzimy.