Już połowa prawdy to śmierć


Pan Bóg stworzył wszechświat, a więc wszystko, co istnieje.


W tym stworzonym świecie istnieje ciągłe przemijanie, a jedynie On, Stwórca, nie przemija. W kosmosie rodzą się gwiazdy i po miliardach lat gasną. Powstają galaktyki, a potem zapadają się w czarne dziury. Wszystko w makrokosmosie ma swój początek i koniec. Nie inaczej jest w mikrokosmosie. Tu też my, ludzie, rodzimy się i umieramy. Całe stworzenie ma swój początek i koniec. W całym kosmosie kres istnienia nazywany jest śmiercią – gwiazd, galaktyk, a obok nich mój kres – człowieka żyjącego na maleńkiej planecie Ziemia.



Ale tutaj, wbrew nieubłaganym prawom nieogarnionego kosmosu, biblijny mędrzec uczy: „Bóg nie uczynił śmierci i nie cieszy się ze zguby żyjących. Stworzył bowiem wszystko po to, aby było”. Dzieje się tak dlatego, że tylko Stwórca swoim zamysłem potrafi pokonać fakt doczesnego przemijania. „Dla nieśmiertelności Bóg stworzył człowieka, uczynił go obrazem swej własnej wieczności” – uczy biblijny mędrzec. A więc człowiek, choć tak mały w makrokosmosie, przekracza los gwiazd i galaktyk.

Ale mimo to śmierć istnieje. Czym ona jest? Nie jest stworzeniem i nie jest Bogiem.

Język hebrajski, fundamentalny język objawienia czasu Starego Testamentu, mówiąc o śmierci, używa terminu „mot”. Jest to część słowa „emet”, znaczącego „prawda” (oba posiadają te same spółgłoski rdzenia: „mt”). W tym kluczu jakiekolwiek manipulacje przy słowie „emet” niosą ze sobą ten prosty skutek: „mot” – śmierć. Prawda jest więc tylko jedna, tu nie ma kompromisu.



Stąd, głosząc dziś orędzie o zbawieniu, trzeba wrócić do tego, o czym mówi Katechizm Kościoła Katolickiego już w swym pierwszym artykule. Ciekawa rzecz, jak bardzo jego nauczanie współgra z tym, czego uczy biblijny mędrzec: „Bóg, w samym sobie nieskończenie doskonały i szczęśliwy, zamysłem czystej dobroci, w sposób całkowicie wolny, stworzył człowieka, by uczynić go uczestnikiem swego szczęśliwego życia. Dlatego w każdym czasie i w każdym miejscu jest On bliski człowiekowi. Bóg wzywa człowieka i pomaga mu szukać, poznawać i miłować siebie ze wszystkich sił”.