Zwykle gdy myślimy o gromadzeniu sobie skarbów w niebie, myślimy o dobrych uczynkach, w szczególności o uczynkach miłosierdzia, gdy zamiast gromadzić dobra, które mamy do dyspozycji, dzielimy się nimi z potrzebującymi. I rzeczywiście jest to faktycznie gromadzenie skarbów w niebie, czyli dobrze zainwestowana gotówka. Jednak Jezus podaje jeszcze głębszą motywację takiego postępowania. Dodaje zdanie: „bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje”.

Nie chodzi więc tylko o to, by mieć „na niebieskim koncie wiele dóbr”, chodzi również o to, do którego banku będzie należało moje serce. Jeżeli będę dbał wyłącznie o pomnażanie swoich ziemskich majętności, moje serce będzie kierowało się logiką zysku i taka będzie też moja hierarchia wartości. Natomiast tracenie majętności ziemskich dla dobra bliźnich sprawi, że moje serce będzie kierowało się zupełnie innym porządkiem wartości. Porządkiem, którego życzyłby sobie w moim sercu Jezus.