Wybierając kandydata na najwyższy urząd w państwie, można kierować się bardzo różnymi kryteriami. Jedni zwracają uwagę na osobowość czy charakter, inni na biografię albo polityczne doświadczenie. Bywa i tak, że głosuje się nie tyle „za” konkretną osobą, ile raczej „przeciw” drugiemu z kandydatów. To chyba najgorszy z możliwych wyborów. Ważne, by głos na przyszłego prezydenta RP oddawać świadomie i odpowiedzialnie, a nie pod wpływem emocji. Kampania wyborcza daje nam możliwość: dokładnego „prześwietlenia” pretendentów, którzy dotarli do finałowej rozgrywki; wydobycia od nich jasnej deklaracji, jakie decyzje podejmą, korzystając ze swoich uprawnień, i jakie posunięcia przyszłego rządu będą wspierać (lub wetować); zawarcia z nimi swoistego kontraktu. Bronisław Komorowski i Andrzej Duda sporo już takich deklaracji złożyli, w przypadku kończącego kadencję prezydenta możemy nawet mówić o ich praktycznej weryfikacji. Obaj kandydaci nie tylko reprezentują dwa rywalizujące ze sobą główne środowiska polityczne, ale także mają różne zdanie w zasadniczych kwestiach. Warto te różnice przypomnieć. Wiek emerytalny

Wydawało się, że kwestia wydłużenia wieku emerytalnego do 67 lat dla kobiet i mężczyzn została zamknięta. Między innymi za sprawą podpisu, jaki pod stosowną ustawą złożył prezydent Bronisław Komorowski. Ale temat na nowo został otwarty przez bardzo jednoznaczną deklarację Andrzeja Dudy, który już podczas lutowej konwencji inaugurującej kampanię wyborczą obiecał, że przygotuje ustawę zakładającą przywrócenie wieku emerytalnego, jaki obowiązywał przed 2012 rokiem.

By uniknąć tak jaskrawej konfrontacji, Komorowski już w trakcie kampanii zapowiedział dodanie „długiego stażu składkowego” jako kryterium uprawniającego do przejścia na emeryturę także przed ukończeniem 67. roku życia. Ale to wszystko, na co ustępujący prezydent jest się w stanie zgodzić w kwestii wieku emerytalnego.