Polecenie zebrania resztek chleba po jego rozmnożeniu świadczy o szacunku Jezusa dla darów Bożych. Można powiedzieć, że to szczególny przypadek, bo ten chleb był efektem cudu. Jednak Jezus nie czynił tu żadnej różnicy, kazał zebrać wszystko – i to, co było cudownie rozmnożone, i to, co pochodziło od piekarza. Warto zwrócić uwagę, że polecenie to zostało wydane właśnie wtedy, gdy jedzenia było w nadmiarze. Bo wtedy, gdy jedzenia jest mało, ludzie z obawy, że może go zabraknąć, szanują każdy kęs. Gdy jest go w nadmiarze, pojawia się pokusa marnowania, wyrzucania resztek. Bywa też tak, że na skalę przemysłową wyrzuca się żywność dla utrzymania jej wysokich cen na rynku. Tymczasem pożywienie zawsze jest darem. Nawet w „Ojcze nasz”, jedynej modlitwie, jaką podyktował nam Jezus, jest prośba o nasz chleb powszedni. Nie jest więc chleb czymś oczywistym, czego nigdy nie może zabraknąć. Trzeba o niego prosić. Zawsze powinniśmy być wdzięczni Bogu i szanować dary, dzięki którym możemy żyć, i nie odnosi się to tylko do pożywienia.