Nie popełnił Marek żadnego błędu”. Dlaczego właśnie Papiasz i Markowa Ewangelia, gdy czytamy mowę Piotra w Cezarei w domu Korneliusza? Świadectwo tego ojca Kościoła jest najstarszym pozabiblijnym świadectwem o działalności św. Piotra w Rzymie i o spisaniu najstarszej z Ewangelii. Markowa Ewangelia posiada schemat, który obecny jest w mowie św. Piotra w domu Korneliusza. Najpierw pojawia się chrzest Jana Chrzciciela, a po nim działalność Pana Jezusa, poczynając od Galilei. Potem jest mowa o niezwykłych czynach, wreszcie wydarzeniach zbawczych, aż po zmartwychwstanie, i roli Jego uczniów jako świadków. Zdumiewająca zbieżność, którą można wytłumaczyć jedynie historyczną prawdą.

Św. Piotr w Cezarei głosił tę samą katechezę, jaką przekazywał przez cały czas swej ewangelizacyjnej działalności, od Jerozolimy, przez Cezareę, potem przez dzisiejszą północną Turcję (do tamtejszych chrześcijan zaadresowane są nowotestamentalne listy św. Piotra), aż po Rzym, gdzie poniósł śmierć męczeńską. Papiasz nie jest jedynym z wczesnochrześcijańskich pisarzy, którzy potwierdzają fakt, że św. Marek spisał w swej Ewangelii katechezę św. Piotra. „Po śmierci Piotra i Pawła Marek, uczeń i tłumacz Piotra, przekazał nam na piśmie to, co Piotr głosił” – napisał św. Ireneusz z Lyonu, męczennik z początku III w. Współczesny męczennikowi św. Klemens Aleksandryjski dopowiedział, że św. Marek spisał katechezę św. Piotra, poproszony o to przez chrześcijan Wiecznego Miasta.

W tym kontekście mowa św. Piotra w domu Korneliusza z Dziejów Apostolskich jawi się jako bardzo rzetelny zapis jego autentycznego nauczania. Ta katecheza jest wielką kartą chrześcijańskiego uniwersalizmu. Zbawienie wysłużone przez Pana Jezusa na krzyżu i dopełnione zmartwychwstaniem obejmuje wszystkich ludzi. Za to świadectwo Piotr oddał życie. Katechezę spisano po to, by z pokolenia na pokolenie w Kościele głoszono prawdę o Chrystusie Zbawicielu i by „każdy, kto w Niego wierzy, w Jego imię otrzymał odpuszczenie grzechów”.