Mk 1,29-39 

Po wyjściu z synagogi Jezus przyszedł z Jakubem i Janem do domu Szymona i Andrzeja. Teściowa zaś Szymona leżała w gorączce. Zaraz powiedzieli Mu o niej. On podszedł do niej i podniósł ją ująwszy za rękę. Gorączka ją opuściła i usługiwała im. 

Z nastaniem wieczora, gdy słońce zaszło, przynosili do Niego wszystkich chorych i opętanych; i całe miasto było zebrane u drzwi. Uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych duchów wyrzucił, lecz nie pozwalał złym duchom mówić, ponieważ wiedziały, kim On jest. 

Nad ranem, gdy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił. Pośpieszył za Nim Szymon z towarzyszami, a gdy Go znaleźli, powiedzieli Mu: „Wszyscy Cię szukają”. 

Lecz On rzekł do nich: „Pójdźmy gdzie indziej, do sąsiednich miejscowości, abym i tam mógł nauczać, bo na to wyszedłem”. I chodził po całej Galilei, nauczając w ich synagogach i wyrzucając złe duchy.

Dzisiejszy tekst Ewangelii ukazuje Jezusa panującego nad złymi duchami, które muszą być Mu posłuszne, ponieważ wiedzą, kim On jest i wiedzą, że ich czas nieuchronnie dobiega końca. Jezus objawia bowiem władzę, wobec której nie może ostać się żadne zło. Dlatego św. Marek zaznacza, że chodził Jezus po całej Galilei, nauczając w synagogach i wyrzucając złe duchy. Istotnie, tam, gdzie z mocą głoszona jest Dobra Nowina, tam zło ustępuje przerażone i spętane jej blaskiem. Czy mam tego świadomość?

Czy zdaję sobie sprawę z tego, że gdy biorę do ręki tę samą Dobrą Nowinę dostępną na kartach Pisma Świętego, obcuję z objawieniem Boga, które tchnie mocą Ducha Świętego i w przerażenie wprawia demony? A może częściej niż blask tego Pisma pociąga mnie mrok głupawych horrorów i innych ciemnych opowieści? A może bardziej niż o Jezusie fascynuje mnie mówienie o złym duchu? Dlatego muszę pomyśleć, do czego lgnie moje serce. Wszak, jak mówi Pismo Święte, gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje.


Posłuchaj Ewangelii z komentarzem. Aby słuchać na urządzeniach mobilnych, kliknij TUTAJ.