Zmienne prędkości


ks. Artur Malina


|

GN 49/2014

On ucieka, leci, pędzi, płynie, zatrzymuje się w miejscu. 


Zmienne prędkości


O różnicach w upływie czasu mówi także dzisiejsze czytanie. Jego początek jest inspirowany słowami psalmu: „Tysiąc lat w Twoich oczach jest jak jeden dzień, który minął, niby straż nocna” (Ps 90,4). Ich autor w następnych wersetach zestawia zdanie o wieczności Boga z twierdzeniem o przemijalności ludzi: „Porywasz ich: stają się jak sen poranny, jak trawa, co rośnie: rankiem kwitnąca i jest zielona, wieczorem więdnie i usycha”. Psalmista nie mówi więc o odmiennych miarach czasu. Apostoł natomiast podkreśla różnicę między mierzeniem czasu przez ludzi a miarą stosowaną przez Boga.



Znaczenie porównania tysiąca lat do jednego dnia podobnie tłumaczyli rabini wyjaśniający sens ostrzeżenia przez spożyciem owoców poznania dobra i zła. W tekście hebrajskim Boża przestroga przed skutkami przekroczenia zakazu brzmi jednoznacznie: „Z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz, wtedy w tym samym dniu na pewno umrzesz” (Rdz 2,17). Czytelnikom sądzącym, że ta groźba nie spełniła się w tym samym dniu, w którym ludzie spożyli owoc z tego drzewa, ci rabini odpowiadali, że dowodem jej spełnienia jest genealogia ludzkości przedpotopowej (Rdz 5). Według tego wykazu nikt z ludzi nie żył dłużej niż tysiąc lat życia, czyli nie przekroczył Boskiej miary jednego dnia.



Autor czytanego dziś listu nie tylko zachęca do uznania odmiennej miary stosowanej przez Boga, ale również apeluje o przyspieszenie nadejścia dnia Pańskiego. Ta idea pojawia się w przestrodze skierowanej przez Jezusa do uczniów. W mowie eschatologicznej, zanim przestrzega On przed wpływem fałszywych proroków, apeluje do uczniów o wiarę w moc modlitwy, która może sprawić, że Bóg ulży cierpiącym z powodu katastrof poprzedzających czasy ostateczne: „Módlcie się, żeby to nie przypadło w zimie” oraz „Gdyby Pan nie skrócił owych dni, nikt by nie ocalał. Ale skróci te dni z powodu wybranych, których sobie obrał”. W jednej z pierwszych mów po zesłaniu Ducha Świętego Piotr naucza w świątyni Żydów o skuteczności pokuty i nawrócenia: „Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone, aby nadeszły od Pana dni ochłody, aby też posłał wam zapowiedzianego Mesjasza”. Ten sens ma także dzisiejsze wezwanie do dobrego życia, które nie tylko przybliża nas do Boga, ale również i przede wszystkim przyśpiesza Jego nadejście.

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.