Mateusz Wójcik sprawnie wyciąga z ula ramkę z plastrem, po którym chodzą liczne pszczoły. Pokazuje nam królową i… trutnia. – Jeszcze jeden się uchował – mówi zaciekawiony i bierze go zręcznie w palce, by nam pokazać. O tej porze roku trutnie tułają się po okolicy, wypędzone z ula przez robotnice. Owad nie użądli go, bo nie ma czym. A ile razy użądliła chłopaka pszczoła robotnica? – Pewnie z kilka tysięcy. Pierwszy raz koło oka, to rzeczywiście bolało. Ale z czasem przestałem zwracać uwagę na kolejne użądlenia – opowiada. Stojąc obok w kapeluszu z siatką zaciągniętą na twarz, chyba nie wyglądam na przekonanego. – Naprawdę, w pewnym momencie zaczyna się to odczuwać jak ukąszenie komara – dodaje.

Mimo z pewnością nieprzyjemnych przygód osiemnastolatek jest pewien, że w przyszłości chce związać swoje życie zawodowe z pszczelarstwem. Właśnie zaczyna naukę w III klasie Technikum Pszczelarskiego w Pszczelej Woli pod Lublinem. – W gimnazjum brałem udział w konkursie na młodego pszczelarza i w ten sposób zainteresowałem się tematem. Im dłużej się uczę, tym jestem bardziej przekonany, że dokonałem słusznego wyboru – mówi „Gościowi Niedzielnemu” chłopak.
 

Jedyne w swoim rodzaju

– To jedyne technikum pszczelarskie w galaktyce – śmieje się wicedyrektor placówki Bożena Stępień. Jak jest na Marsie czy Wenus, tego nie wiem, ale z pewnością podobnej szkoły (nie licząc zawodówek czy szkół, w których prowadzi się kursy pszczelarskie) nie ma ani w Polsce, ani na całym naszym kontynencie. Swego czasu film dokumentalny o pszczelowolskiej placówce przyjechali kręcić… Japończycy, zaintrygowani jej profilem. Pomysł, by zbudować technikum pszczelarskie, narodził się jeszcze przed II wojną światową wśród lubelskich pszczelarzy.