Konwencja o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej” jest przedstawiana przez środowiska lewicowe jako skuteczne narzędzie do walki z tym negatywnym zjawiskiem. Tymczasem porównanie danych dotyczących przemocy w krajach europejskich przeczy tej tezie. Tam, gdzie stosowane są rozwiązania proponowane w konwencji, które opierają się na ideologii gender, wskaźniki przemocy są znacznie większe niż w państwach, które w inny sposób definiują przyczyny tego zjawiska, np. w Polsce. Niestety, projekt ustawy ratyfikującej konwencję został 28 sierpnia zaakceptowany przez sejmowe komisje i trafi do drugiego czytania na sesję plenarną Sejmu.

Geografia przemocy

Najwięcej kobiet doświadczyło przemocy fizycznej lub seksualnej w Danii – aż 52 proc., następna w tej niechlubnej statystyce jest Finlandia – 47 proc., dalej Szwecja – 46 proc., Holandia – 45 proc. i Francja – 44 procent. W krajach tych realizowana jest polityka równościowa, opierająca się na ideologii gender, która za źródło przemocy uważa strukturę życia społecznego, w której jakoby kobiety są dyskryminowane ze względu na płeć. Tymczasem w Polsce, gdzie zjawisko przemocy jest traktowane jako efekt różnych patologii społecznych, jest najniższy wskaźnik tego zjawiska ze wszystkich krajów UE. Wynosi on 19 proc., a więc niemal trzykrotnie mniej niż w Danii. Dla porównania, średnia w Unii Europejskiej to 33 procent. Trzeba podkreślić, że dane te pochodzą z najnowszego raportu Agencji Praw Podstawowych z 2014 roku. Jest to instytucja unijna, która zajmuje się zbieraniem i rozpowszechnianiem obiektywnych informacji o przestrzeganiu praw podstawowych w państwach członkowskich Unii Europejskiej. W sposób szczególny analizuje ona zjawiska antyspołeczne jak rasizm, antysemityzm czy właśnie przemoc. Badania agencji prowadzone są na wysokim poziomie metodologicznym, co daje możliwość wiarygodnego porównania wyników z różnych krajów.