Nabożeństwo pokutne. Kościół w półmroku. Wymowne gesty i symbole. Głębia katolickiej liturgii. To wszystko uderzyło mnie, gdy przeglądałem program dzisiejszego nabożeństwa jeszcze w domu, w Płocku, w cieniu średniowiecznej wieży z czasów Bolesława Krzywoustego, pokutującego za grzech oślepienia swego brata Zbigniewa – rozpoczął swoje kazanie bp Piotr Libera, przewodniczący liturgii pokutnej za grzechy wykorzystania seksualnego dzieci i młodzieży przez duchownych. – Piękno i głębia nie mogą przysłonić konkretu – konkretu bólu i cierpienia! – podkreślił kilka chwil później. I to właśnie konkrety, o których mówił, sprawiły, że w jezuickiej bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krakowie oprócz półmroku panowała cisza jak makiem zasiał.

My – Kościół

Pierwsza w Polsce liturgia pokutna za grzechy wykorzystania seksualnego dzieci i młodzieży przez duchownych to najmocniejszy akcent zorganizowanej przez Centrum Ochrony Dziecka przy Akademii „Ignatianum” w Krakowie Międzynarodowej Konferencji „Jak rozumieć i odpowiedzieć na wykorzystanie seksualne małoletnich w Kościele”. Odczytując przygotowany na tę liturgię „Głos Kościoła”, biskup płocki mówił: „Oto stajemy w pokorze przed Tobą i przed ludźmi, ukrzyżowani przez nasze własne zło. (…) Panie, pragniemy znowu stanąć po stronie małych i słabych, pragniemy na nowo być sakramentem Twojego zbawienia, głosem, który przepowiada Ewangelię”. Nabożeństwo zakończyło się przekazaniem wszystkim uczestnikom światła świecy, „znaku przebaczenia i ognia Ducha Świętego”. W wieczornej, otwartej dla wszystkich, liturgii wzięli udział nie tylko uczestnicy konferencji. – Byli biskupi, było wielu duchownych diecezjalnych i zakonnych, były siostry zakonne, świeccy – wylicza o. Adam Żak SJ, koordynator ds. ochrony dzieci i młodzieży przy Konferencji Episkopatu Polski, dyrektor Centrum Ochrony Dziecka i główny organizator konferencji. Wśród uczestniczących w pokutnym nabożeństwie biskupów byli między innymi prymas Polski abp Wojciech Polak i nuncjusz apostolski w Polsce abp Celestino Migliore. – Tam Kościół, gdzie biskup. Dlatego bp Libera w swojej homilii mówił: my – biskupi, my – Kościół – tłumaczy o. Adam Żak.