Wartość drzewa poznaje się po owocach. Drzewo jednak potrzebuje czasu, aby wydać owoce; czasu potrzebuje również ich rozeznawanie. Dlaczego więc tak często bez zastanowienia szafujemy naprędce skleconymi wyrokami? Być może dlatego, że słowa Jezusa: „Strzeżcie się fałszywych proroków” rozumiemy zbyt jednostronnie. Wydaje nam się, że fałszywych proroków trzeba poszukiwać gdzieś na zewnątrz; nie dostrzegamy tymczasem, że my również możemy być fałszywymi prorokami – że w owczej skórze naszej troski o sprawy drugiego człowieka czy Kościoła ukrywa się często wilk uprzedzeń czy pychy. Pochopnie wytykając innym brak owoców, nie zauważamy, że my sami podobni jesteśmy często do martwego drzewa. Dlatego trzeba nam się nawrócić. Wszak słowa Jezusa: „Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone”, stosują się w pierwszym rzędzie do nas samych.