Łącza internetowe też prowadzą do Majdanu. „Czy Polacy tu są, czy już wszyscy śpią? Ktoś może przeczytać tekst w ojczystym języku?” – pyta w środku nocy poeta Andrij Bondar. Mija kilka minut i na Facebooku zgłasza się ochotnik. Na skrzynkę mejlową tłumacza wolontariusza wędruje tekst. To normalny sposób funkcjonowania strony http://eurolution.info, na której pisarze ukraińscy przekazują „Wolną informację dla Wolnego Świata z kijowskiego Majdanu i sąsiednich ulic Ukrainy”. Strona redagowana jest w dziewięciu językach, zawiera teksty przeznaczone do swobodnego rozpowszechniania. Z pewnością trafiliście już gdzieś na dramatyczny apel będącego jedną z ważnych twarzy rewolucji Jurija Andruchowycza: „Dziś w kadrach telewizyjnych wiadomości z Kijowa oglądać możecie demonstrantów w różnego rodzaju kaskach i maskach na twarzach, czasem z drewnianymi kijami w rękach. Nie wierzcie, że to jacyś »ekstremiści«, »prowokatorzy« albo »prawicowi radykałowie«. Ja i moi przyjaciele teraz udajemy się na manifestację z takim i podobnym ekwipunkiem. W tym znaczeniu »ekstremistą« jestem teraz ja, moja żona, córka, nasi przyjaciele. Nie mamy wyjścia: bronimy życia i zdrowia swojego i swoich bliskich”. Ten i inne artykuły są tłumaczone przez wolontariuszy i trafiają do światowych mediów. – Staram się wspierać Majdan jako zwykły człowiek. Nie pisarz, który ma jakąś wysoką misję – mówi Andrij. – Prowadzę swój blog na Face- booku, gdzie na bieżąco proponuję swoje teksty o Majdanie i udostępniam materiały innych ludzi. Faza nocowania ustąpiła pracy internetowej. Temu, co robię najlepiej.

Majdan, czyli organizm

Inni pisarze też pozostają aktywni. Serhij Żadan działa na trudnym terenie w Charkowie. Ostap Sływynski, poeta i tłumacz ze Lwowa, spędził kilka nocy na Majdanie, teraz we Lwowie uczestniczy w blokadzie wojsk MSW: – Majdan to bardzo twórcza przestrzeń, nie tylko dlatego, że tam jest dużo artystów, ale ponieważ zebrało się tam mnóstwo ludzi mądrych i obdarzonych świetnym poczuciem humoru. Gatunki tej sztuki są specyficzne i wynikają z sytuacji: plakat, instalacja, jakiś spontaniczny performance. Wszystko dzieje się bardzo naturalnie i bezinteresownie. Znacznie ciekawiej niż podczas pomarańczowej rewolucji, bo w międzyczasie dorosło już następne, bardziej kreatywne pokolenie.