Przekonałem się o tym w ciągu kilku dni spędzonych we Lwowie. Coraz więcej w ludziach jest determinacji, ale także niepokoju i strachu. Na pytanie, co będzie dalej, większość moich rozmówców odpowiadała, że wszystko jest jeszcze możliwe. Ale nie słychać w tym było optymizmu.

Po olimpiadzie w Soczi?

Być może losy protestów na Ukrainie rozstrzygną się po zakończeniu olimpiady w Soczi. Taki scenariusz przewiduje część ukraińskich politologów, zwracających uwagę na terminy zapisane w ostatnich dekretach o amnestii. Opozycja musi je przyjąć do 15 lutego, później władza może użyć siły. O realności takiego scenariusza dyskutowałem z prof. Myroslawem Marynowiczem, prorektorem Ukraińskiego Uniwersytetu Katolickiego we Lwowie, w czasach sowieckich więźniem politycznym. Właśnie wrócił z Kijowa, gdzie rozmawiał z przywódcami opozycji, a także przedstawicielami rosnącego w siłę „Prawego sektora”, grupującego radykalną młodzież, zniecierpliwioną taktyką rozmów z prezydentem Janukowyczem, z których nic nie wynika. – Liderzy Majdanu nie potrafią przedstawić żadnego konstruktywnego planu – irytuje się profesor – reagują tylko na kolejne ruchy prezydenta, który udaje, że chce coś zmienić. Do tego dochodzi problem znany w naszej historii jako grzech atamaństwa. Każdy z trzech liderów Majdanu uważa się za atamana swojego obozu i bardziej zależy mu na tym, aby inny ataman nie urósł w siłę, aniżeli na pokonaniu wroga. A tę władzę po prostu trzeba zmienić siłą, tak uważają młodzi ludzie i w gruncie rzeczy mają rację, gdyż ta banda rozumie tylko język siły. Cała władza polityczna na Ukrainie jest w rękach prezydenta, a więc tylko przedterminowe wybory prezydenckie oraz reforma ustroju państwa, cofnięcie części uprawnień prezydenckich, mogą zmienić sytuację – przekonuje prof. Marynowicz. Podobnie myśli jego akademicki kolega, ks. prof. Bohdan Prach, rektor tej uczelni, której studenci od pierwszych dni są stale obecni na kijowskim Majdanie. – Najistotniejsza jest reforma polityczna – przekonuje. – Trzeba powrócić do systemu obowiązującego od 2004 r., kiedy ograniczone zostały kompetencje prezydenta Ukrainy, a później Janukowycz je sobie znów przywłaszczył, łamiąc przy okazji prawo.