Jezus wiedział, że trudno jest być prorokiem wśród swoich, ale jednak dziwił się ich niedowiarstwu. Jego świadectwo było przecież tak wyraźne… Tak, przyszedł do swoich, a swoi Go nie przyjęli, jak powie później Jan Ewangelista. To powinno nas pobudzić do głębokiej refleksji. W przestrzeni wiary jesteśmy najbliższą rodziną Jezusa. Jego braćmi i siostrami. A z jakim przyjęciem spotyka się wśród nas? Czy nie widzimy cudów, które się dzieją, a wśród nich cudu istnienia Kościoła ponad dwa tysiące lat? A jednak bardzo często nie staramy się Go lepiej poznać, niewiele pamiętamy z Jego nauki, a jeśli nawet, to bierzemy z niej tylko to, co dla nas wygodne... Okres Bożego Narodzenia się skończył. W liturgii Jezus to już dojrzały mężczyzna, który wzrósł w mądrości i łasce. Czy wzrasta nasza wiara, czy też zatrzymała się na poziomie „Li li laj, słodkie Paniąteczko”?