Święty Mikołaj przyszedł w nocy. Basia i Kasia, jeszcze trochę zaspane, znajdują w pościeli pakunki ze słodyczami. Radości jest co niemiara, ale będzie jeszcze czas, by nacieszyć się prezentami. Teraz trzeba już wstawać na Roraty. Natalia Młynarska, mama dziewczynek, czesze ich długie włosy. – Gdy byłam mała, też zawsze w Adwencie chodziłam do kościoła rano. W niektórych parafiach Roraty odbywają się wieczorem, ale myślę, że takie poranne wstawanie jest cenniejsze, bo wiąże się z większym wyrzeczeniem – mówi.

Tyle masz, ile dasz

Basia i Kasia wstają jednak z dużą ochotą. – Bardzo lubimy chodzić na Roraty. Podobają nam się piosenki i procesje z lampionami – opowiada 8-letnia Basia, a jej młodsza o trzy lata siostra potwierdza wszystko skinieniem głowy. Niemal połowa polskich parafii wybrała Roraty z „Małym Gościem Niedzielnym”. Korzystają z nich także dzieci w Czechach, na Słowacji czy w polskiej parafii na nowojorskim Manhattanie. W tym roku Roratom towarzyszy piosenka „Uboga droga”, śpiewana przez Magdę Anioł. „Tyle masz, ile dasz” – słyszymy w refrenie. – Odpowiadamy w ten sposób na wezwanie papieża Franciszka, by pamiętać o ubogich – tłumaczy Gabriela Szulik, redaktor naczelna „Małego Gościa”. – Chcemy pokazać, że ta troska o najbiedniejszych była w Kościele zawsze obecna. Dlatego przez cały Adwent prezentujemy postaci świętych i błogosławionych, którzy właśnie w ubogich widzieli Pana Boga. Basia i Kasia zbierają podczas Rorat, a potem układają na planszy papierowe monety – „skarby niebieskie”. Widnieją na nich wizerunki ludzi, którzy przez całe życie rozdawali to, co mieli najlepszego. Ci święci, tacy jak np. Franciszek czy Klara, zgromadzili sobie w ten sposób skarby w niebie. Nietrudno się domyślić, że 6 grudnia na monecie pojawił się ten, który najbardziej z rozdawaniem się kojarzy – św. Mikołaj.