Wiele lat temu zrobiliśmy spektakl o Józefie sprzedanym do Egiptu. Była to opowieść biblijna, trochę poważna, trochę śmieszna, która pokazywała, jak Pan Bóg wyprowadza człowieka, który mu ufa, z najróżniejszych niebezpieczeństw. Zamarzyło mi się wtedy, żeby inne historie biblijne pokazać naszym widzom. Każda z nich jest opowieścią o życiu, decyzjach, jakie podejmujemy, konsekwencjach tych postanowień i każda pokazuje, jak Pan Bóg nas kocha. Tym razem zabraliśmy się za króla Dawida. Scenariusz napisał Marcin Wąsowski, który pomagał też przy „Józefie”. To gwarantuje dobrą zabawę przy okazji poważnego tematu. Autorem muzyki jest Michał Iwanek, nad przygotowaniem wokalnym zespołu czuwała Urszula Kasprzak-Wąsowska, kostiumy są dziełem Baśki Wesołowskiej, ja tym razem zająłem się opieką artystyczną i scenografią – mówi ks. Mariusz Lach, szef studenckiego Teatru ITP. 
Spektakl jest o tym, że w każdych czasach, może szczególnie dzisiejszych, znajdą się ludzie od marketingu, którzy będą kłamać, by tylko władza się cieszyła.


Wesele czy farsa?


Wszyscy goście weselni wiedzą, że król Dawid, który żeni się z piękną Batszebą, zabił jej męża Uriasza, by zatuszować swój grzech z jego żoną. Nikt jednak nie śmie władcy tego powiedzieć. W końcu to król, czyli człowiek, który ma władzę. Nie wypada odmówić udziału w weselu i nie wypada się nie weselić. Nie ma wyjścia, trzeba przyjść i udawać, że zabawa jest świetna. Nie wszyscy jednak dają radę grać tę farsę. Wybuchają konflikty, które czynią wesele niekoniecznie radosną ucztą. Ze wszystkich sił i najróżniejszymi sposobami próbują je tuszować królewscy bracia. To znakomici spece od PR. Jeśli nie prośbą, to groźbą przemawiają do rozsądku gości, zmuszając ich do uśmiechów i przyklaskiwań na cześć króla Dawida. Do tego pięć wcześniejszych żon króla zawiązuje spisek przeciw nowej wybrance. To w końcu konkurencja. Żony uważają, że ich piątka jest wystarczająca. W końcu od poniedziałku do piątku każda ma swój dzień, a weekend jest po to, by król odpoczął. Szósta żona burzy ten porządek. Przy okazji jest wiele zabawnych sytuacji, dużo śmiechu i całkiem poważna refleksja nad konsekwencjami własnych wyborów, nad wizerunkiem władzy i nad tym, co w państwie jest najważniejsze – dobre samopoczucie króla czy praworządność i dobrobyt mieszkańców. I choć sztuka opowiada o wydarzeniach sprzed wieków, bardzo aktualnie wpisuje się w dzisiejsze czasy. Okazuje się, że ludzkie dylematy pozostają niezmienne, niezależnie czy są to biblijne czasy króla Dawida, czy XXI wiek – wydawałoby się nowoczesny, cywilizowany świat. 


Potrzeba zaangażowania


Kiedy w 2001 roku powstawał teatr, była to przygoda studentów polonistyki, którzy chcieli wspólnie zrobić coś fajnego. – Nie myśleliśmy wtedy, że nasz teatr – Inicjatywa Teatralna Polonistów – wpisze się na dobre w życie uczelni, miasta i wielu ludzi – mówi szef teatru ks. Mariusz Lach, salezjanin. Praca w Teatrze ITP ma swój szczególny, wyregulowany przez długą wspólną pracę, rytm. Na początku każdego roku akademickiego (tradycyjnie już w listopadzie) teatr wystawia nowy autorski spektakl. Po premierze prace nie ustają: w odpowiedzi na zaproszenia z całej Polski na większych lub mniejszych scenach ITP gra spektakle wyjazdowe. Dla samych aktorów – studentów lubelskich uczelni – to wielka przygoda.