Jezus niewątpliwie opowiedział tę historię, aby zachęcić swoich uczniów do dzielenia się z innymi nie tylko tym, co im (nam) zbywa, ale również tym, co potrzebne, a nawet niezbędne. Bardzo to trudne… I właściwie nic więcej nie umiem na ten temat powiedzieć… Ale można w tej opowieści dostrzec także coś innego – zobaczyć, jak Jezus umiał patrzeć na świat i ludzi oraz uczyć się tego od Niego. Jezus obserwował pielgrzymów wrzucających ofiary do skarbonki. Setki ludzi tamtędy przechodziły, dziesiątki im się przyglądały. On widział to samo, co widzieli inni. Ale potrafił dostrzec w tej scenie coś więcej, umiał sięgnąć głębiej, zobaczył w ubogiej wdowie dobro i heroiczne poświęcenie, jakiego inni nie byli w stanie zauważyć. To nauka, jak patrzeć na świat po Chrystusowemu.