Trochę tak, jak my, którzy po cichu, nie podnosząc wzroku, mijamy na ulicy niewidomych. A oni też chcą cieszyć się życiem: grając w piłkę, biegając i spacerując z kijkami po leśnych ścieżkach. Jak oni to robią, że mają w sobie tyle radości? Piszemy o tym na s. IV–V.