Twojej opiece i obronie polecamy szczególnie nasze Seminarium Duchowne, aby nieustannie wzrastała tam pokora i cierpliwość, pracowitość i uczciwość, wiara żywa. a nade wszystko miłość do Ciebie i Twojego Syna ranionego grzechami w sercach ludzi” – to fragment modlitwy odmawianej codziennie przez członków wspólnoty Przyjaciół Paradyża, których w całej diecezji jest ponad 3 tys.

Modlitwa poparta czynem

Dzieło Duchowej Pomocy Powołaniom, czyli wspólnota Przyjaciół Paradyża, to grupa modlitewna o zasięgu ogólnodiecezjalnym, która powstała w 1991 r. z inicjatywy ówczesnego ordynariusza bp. Józefa Michalika. Celem grupy jest zaangażowanie świeckich w duchową pomoc osobom powołanym do życia kapłańskiego lub zakonnego, a zwłaszcza alumnom WSD w Paradyżu. Do zadań Przyjaciół Paradyża należy przede wszystkim modlitwa za powołanych i o nowe powołania, pogłębianie własnej wiary i rozwijanie życia duchowego, dawanie świadectwa wiary, a także, o ile to możliwe, ofiara materialna na potrzeby seminarium. Każdy z członków Przyjaciół Paradyża zobowiązany jest do odmówienia codziennie jednej dziesiątki Różańca i specjalnej modlitwy w podanych intencjach, a także do przystąpienia do Komunii św. w pierwszy czwartek miesiąca. Często wspólnoty podejmują także dodatkowe zobowiązania, jak chociażby comiesięczną adorację Najświętszego Sakramentu. – Wspólnota ma charakter ogólnodiecezjalny, ale opiera się na indywidualnych deklaracjach przynależności, które składa się w Diecezjalnym Duszpasterstwie Powołań w Paradyżu. Jeśli w danej parafii jest przynajmniej kilka takich osób, to powinny zorganizować się we wspólnotę Przyjaciół Paradyża, którą kieruje ksiądz z parafii – wyjaśnia ks. Marek Ogrodowiak, diecezjalny moderator Przyjaciół Paradyża.

To szczególny dar

Już od 20 lat do PP należy Halina Betkierowska z parafii Podwyższenia Krzyża w Gorzowie Wlkp. – Głęboko na sercu leży mi potrzeba modlitwy o powołania kapłańskie, zakonne i misyjne. We wspólnocie modlimy się o świętość i wytrwałość dla kapłanów, aby nas prowadzili do Boga – zapewnia gorzowianka. – Nie bójmy się być przyjaciółmi kapłanów. To oni są zastępcami Chrystusa na ziemi i prowadzą nas przecież do Boga. Módlmy się w ich intencji. Wystarczy sobie uświadomić, ile za ich pośrednictwem otrzymaliśmy. Najpierw chrzest, potem spowiedź i Komunię św., a w końcu małżeństwo. Bez kapłana nie ma życia – dodaje. Wdzięczność za tę modlitwę podkreślają księża i klerycy z paradyskiego seminarium.