Piotr Legutko: 26 kwietnia 1988 stanęła Huta im. Lenina. Strajk zaskoczył wszystkich, łącznie z „Solidarnością”.

Prof. Tomasz Gąsowski: Podziemne struktury związku planowały wywołać go w sierpniu, w paru miejscach w Polsce, a przede wszystkim w gdańskiej stoczni. Zapalnikiem w Nowej Hucie stały się sprawy bytowe, a konkretnie drakońska podwyżka cen z lutego. Do dzisiaj są niejasności wokół osoby Andrzeja Szewczuwańca, który strajk wywołał i stanął na jego czele, choć badania IPN nie wskazują, by działał z czyjejś inspiracji. Protest rotacyjny trwał dość długo, bo do 5 maja, i wyzwolił sporą energię. Wzięło w nim udział w sumie blisko 3 tys. ludzi.

Trudno było sobie wyobrazić mniej sprzyjający moment na strajk niż wiosna 1988.

To był czas, kiedy ludzie, którzy tworzyli pierwszą „Solidarność”, byli już zmęczeni i zniechęceni. Zmalała znacznie wiara w jej powrót na scenę polityczną, w jakiś przełom.