To imię konkretnego człowieka, ale kryje ono także sens symboliczny. Teofil oznacza dosłownie „miłośnik Boga”. Odczytać Ewangelię, odkryć jej najgłębszy sens, zobaczyć w niej światło dla życia potrafi tylko „teofil” – ktoś, kto kocha Boga. Miłość otwiera oczy, poszerza rozum o nowe wymiary rzeczywistości. Kto kocha Boga, staje się dostojny.

2 Prolog odsłania także proces powstawania Ewangelii. Jest ona spisanym opowiadaniem na podstawie przekazu tych, „którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa”. Łukasz pokazuje, że czerpie z pewnego źródła, że opisuje prawdziwą historię. Zapewnia że, „zbadał dokładnie wszystko od pierwszych chwil”. Ma więc poczucie odpowiedzialności za wierność przekazu. Wszystko po to, aby dać czytelnikom możliwość „przekonania o całkowitej pewności nauk”. W Ewangelii chodzi o prawdę. Jest ona mostem przerzuconym między historycznym wydarzeniem Jezusa Chrystusa a mną, dzisiejszym czytelnikiem. Nikt nie powinien opierać swojego życia na kruchych fundamentach. Ewangelia jest skałą, na której warto budować wszystko.

3„W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać”. Spójrzmy teraz na Jezusa, który sięga do Biblii, do tekstu Izajasza. Czy nie jest to zaproszenie, abym i ja otwierał Pismo Święte i czytał? Cała Biblia, Stary i Nowy Testament, prowadzi ostatecznie do spotkania z Jezusem Chrystusem. W Nim spełnia się bowiem słowo Boże. „Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli”. Ile razy z wiarą „teofila” otwieram Biblię, jej słowa spełniają się w moim życiu. Słowo Boże nie jest tylko opowiadaniem o życiu, ono daje życie, ono daje Chrystusa. Ono sprawia, że zaczynam żyć bardziej w Nim niż w sobie.

4„Posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnych, abym obwoływał rok łaski od Pana”. To proroctwo Izajasza wypełnia się w historii Jezusa. Ono raz jeszcze pokazuje tajemnicze działanie Bożego słowa, które sprawia to, co oznacza. Słowo Boga daje wolność, obdarza nową zdolnością widzenia, wyzwala z ucisku, zwykły czas zamienia w czas łaski.

5„Duch Pański spoczywa na mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie” – Jezus nie boi się ujawnić swojej misji. Żyje z przekonaniem, że jest namaszczony przez Ducha Świętego, że jest „niesiony” przez Niego. Jak to jest z moim powołaniem? Czy wierzę w moc namaszczenia Duchem Świętym, które otrzymałem w chrzcie, w bierzmowaniu, ale także w małżeństwie czy kapłaństwie do konkretnych zadań? Nasza siła, by być wiernym w powołaniu, nie jest z nas samych, ale z Ducha Bożego. Trzeba tylko w Niego uwierzyć i otwierać się na Jego moc przez słuchanie Słowa.