Refleksja noworoczna nr 2013. Ogólnonarodowa mobilizacja do sylwestrowego szaleństwa obchodzi mnie jak zeszłoroczny śnieg. Intensywność tego szaleństwa jest wprost proporcjonalna do smutku rzeczywistości, która po nim nieuchronnie przychodzi. W najlepszym wypadku grozi nam niewyspanie. W najgorszym śmierć od petardy. Ta szampańska zabawa nie jest znakiem lepszego. To odurzenie, by choć na chwilę zapomnieć o tym, że jest źle. Durna telewizja, nudne bale, fajerwerki, alkohol, małpy na estradzie i (co mnie osobiście szczególnie ujmuje) porażająco naturalni prezenterzy-celebryci. Żadna z tych rzeczy ani odrobinkę nie zagwarantuje nam dobrego nowego roku. W naszej parafii w sylwestrową noc o północy odprawiono Mszę św. O dobry nowy rok właśnie. Genialna alternatywa. Nie mam nic przeciwko zabawie. Ale przeciwko prymitywnemu, głupiemu i bezproduktywnemu traceniu czasu, zdrowia i pieniędzy owszem.