Rzekł Jezus: „Pozwólcie dziateczkom przyjść do mnie, nie zabraniajcie im, bowiem do takich jak one należy królestwo niebieskie”. Ale dzieci to nie tylko niewinność i taka świeżość naiwnego spojrzenia na świat, jaką znaleźć można chociażby w książce „Listy dzieci do Pana Boga”. Dzieci to nie tylko sielskość i anielskość. Już św. Augustyn powiada, że dzieci wyglądają anielsko, ale nie dajmy się omamić, zwróćmy uwagę, jakie robią się zgiełkliwe, rozjuszone i nieustępliwe, jeśli nie spełnimy ich choćby najdrobniejszej zachcianki, nie brakuje im woli do krzywdzenia bliźnich, co najwyżej potrzebnej do tego siły. W Ewangelii św. Łukasza nie o dzieciach mowa, ale o niedobrych dziecięcych cechach. Ludzie dorośli, których porównuje się do dzieci, najpewniej cierpią na infantylizm. Nie umiera się od tego, ale infantylizm skutecznie zamyka na prawdę.