Sąd w Kolonii zakazał obrzezania niemowląt. Wobec tej absurdalnej decyzji protestują zgodnie Żydzi, którzy praktykują ten zwyczaj od 4 tysięcy lat, muzułmanie i chrześcijanie. „Zabieg – wyjaśniali sędziowie – narusza interesy dziecka, nie pozwalając mu później na podjęcie swobodnej decyzji o swej przynależności religijnej”

Czy niebawem w Niemczech ukaże się nowe tłumaczenie Tory, w którym politycznie poprawny Bóg skoryguje swą niefortunną wypowiedź sprzed 4 tysięcy lat? Oto moja propozycja tłumaczenia: „Potem Bóg rzekł do Abrahama: «Ty zaś, a po tobie twoje potomstwo przez wszystkie pokolenia – aż do dnia w którym sąd w Kolonii wyda wyrok – zachowujcie przymierze ze Mną. Polega ono na tym: wszyscy wasi mężczyźni mają być obrzezani”.

Niemiecki sąd wsadził kij w mrowisko. Obrzezanie nie jest bowiem religijną fanaberią. To jeden z najważniejszych obowiązków religijnych, scalonych nierozłącznie z historią Izraela. Obyczaj wywodzi się od Abrahama, dla którego był symbolem przymierza z Bogiem Jahwe.

Zanim muzułmański medyk z Kolonii obrzezał dwulatka (był to początek sporu sądowego)  zabieg ten przeżyły na własnej skórze (dosłownie!) miliony Żydów i Arabów. Żaden sąd nie pochylił się z troską nad ich krwawiącymi napletkami. To jedynie zasłona dymna. O wiele groźniejsze jest uzasadnienie, w którym niemiecki sąd argumentował: „zabieg narusza interesy dziecka, nie pozwalając mu później na podjęcie swobodnej decyzji o swej przynależności religijnej”.

Ten wątek jest najniebezpieczniejszy. To ostrzeżenie i legislacyjna histeria przed autonomią związków wyznaniowych, które (o zgrozo!) mają czelność odprawiania swych obrzędów poza czujnym okiem wszystkowiedzącego państwa. Gdyby jakiś sąd w Miechowie czy Skarżysku Kamiennej chciał przyglądnąć się obrzędom, które praktykują katolicy podpowiadam: podczas Chrztu Świętego istnieje niebezpieczeństwo zachłyśnięcia się przez niemowlę wodą. A poza tym, kto to widział chrzcić takie maluchy? Przecież: „obrzęd ten narusza interesy dziecka, nie pozwalając mu później na podjęcie swobodnej decyzji o swej przynależności” i tak dalej, i tak dalej…