Dwie kwestie łączą się ze sobą we fragmencie Ewangelii św. Jana. Pierwsza z nich to jedność chrześcijan w Kościele Chrystusowym, przywoływana tu na różnych poziomach („aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno”). Druga kwestia to przyznanie wierzącym miana umiłowanych dzieci Bożych („żeś Ty ich umiłował, tak jak mnie umiłowałeś”). W tym rozumieniu chrześcijanie są światem, ale nie całym światem, są także wobec świata. Są jednocześnie, by tak rzec, i forpocztą Boga Ojca, który Syna swego zesłał, i świadectwem boskości samego Jezusa („aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał”). Jedność jako podstawa poznania Jezusa przez świat i wiary w Niego – oto związek, który potocznie nie narzuca się aż tak bardzo.

Czytanie na dziś
Ap 12,10-12a; Ps 34; 1 Kor 1,10-13.17-18; J 17,20-26

święto św. Andrzeja Boboli, kapłana i męczennika