Jezus jedną ręką trzyma bochenek chleba, a drugą podnosi w geście błogosławieństwa. Jego skierowane w górę spojrzenie zwraca naszą uwagę. I nie tylko naszą. Również siedzący naprzeciwko Zbawiciela Jego uczniowie widzą, że dzieje się coś, co wykracza poza zwykłą biesiadę. Przypomina im się przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa, czego byli świadkami w Wielki Czwartek w Wieczerniku. Nakryty białym obrusem stół staje się w jednej chwili ołtarzem.

Dwaj uczniowie Jezusa, kilka dni po Jego śmierci, wybrali się do Emaus, niewielkiej wioski pod Jerozolimą. Po drodze spotkali nieznajomego, którego zaprosili na kolację w gospodzie. Dopiero w chwili gdy łamał i błogosławił chleb, zorientowali się, że to zmartwychwstały Chrystus. Właśnie tę chwilę, z Ewangelii według św. Łukasza, namalował Rubens.

Nie znajdziemy na tym obrazie aureoli wokół głów, złotego tła ani chórów anielskich. Wszystko przypomina zwykłą kolację w gospodzie. I tylko natchnione spojrzenie Jezusa oraz zdumione, szeroko otwarte oczy uczniów przekazują nam właściwą treść obrazu. Tę grę spojrzeń wzmacnia tylko gest młodszego ucznia, który spontanicznie zrywa z głowy kapelusz.

Artysta z lewej strony umieścił jeszcze jedną postać – właściciela oberży. Mimo że patrzy on uważnie na Jezusa, widać wyraźnie, że zupełnie nie rozumie tego, co się dzieje. Jego beznamiętna twarz kontrastuje ze spojrzeniami Nauczyciela i uczniów. Taką samą rolę – kontrastu, pozwalającego mocniej „wybrzmieć” głównej scenie – pełni zresztą całe otoczenie biesiadujących. Obok Jezusa widzimy psa czekającego na smaczny kąsek rzucony ze stołu, nad głowami uczniów siedzi papuga, a za oknem roztacza się sielankowy krajobraz.