Wiara osobista, a nie prywatna

Zbigniew Nosowski

|

GN 14/2012

Nie możemy nie mówić tego, co widzieliśmy i co słyszeliśmy. Dz 4,20

Wiara osobista, a nie prywatna

Wiara jest głęboko osobistą sprawą każdego człowieka, ale nie jest sprawą prywatną. Piotr i Jan w tym jednym zdaniu streszczają całą istotę chrześcijańskiego apostolstwa. „Co widzieliśmy i co słyszeliśmy” – to znaczy, że wiara opiera się na osobistej relacji z Bogiem, na doświadczeniu Jego miłości, świadomości bycia kochanym. Gdy ktoś próbuje głosić Ewangelię, a nie doświadczył osobiście spotkania z Jezusem, łatwo zacznie propagować jakąś pseudochrześcijańską ideologię, a nie Dobrą Nowinę.

„Nie możemy nie mówić” – to znaczy, że wiarą trzeba się dzielić. Największego szczęścia nie można egoistycznie zachowywać dla samego siebie. Dobra Nowina
ma charakter uniwersalny, a nie indywidualny. Wiara jest głęboko osobistą sprawą każdego człowieka, ale nie jest sprawą prywatną.

Czytanie na dziś

Dz 4,13-21; Ps 118; Mk 16,9-15

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.