Siostry Urszulanki Serca Jezusa Konającego w latach 20-tych XX w. dostały od fabrykanta Ludwika Geyera w Łodzi jednopiętrowy budynek przy ulicy Czerwonej 6 z przeznaczeniem na cele społeczne.
- Prowadziłyśmy tam przedszkole dla dzieci robotników fabryki. Uporządkowałyśmy dokumentację tej darowizny; żyjąca jeszcze wtedy córka Geyera potwierdziła naszą własność aktem notarialnym. Z początkiem lat 60-tych odebrano nam przedszkole i zrobiono przychodnię dla pracowników. Tylko dlatego, że siostry miały tam kaplicę zostały w malutkiej części tego budynku. Na początku lat 90-tych Komisja Majątkowa zwróciła nam go w bardzo złym stanie, gruntownie go wyremontowałyśmy, wymieniając dach, okna; przerobiłyśmy też strych na pokoje mieszkalne. Od tego czasu do dziś prowadzimy tam dom studencki dla dziewcząt z ubogich rodzin; niektóre nie płacą w ogóle jeśli jest im trudno, inne płacą wedle swoich możliwości, każda sytuacja jest rozpatrywana indywidualnie. Mieszka tam ok. 70 studentek różnych łódzkich uczelni – opowiada s. Ancilla Zofia Kujawska, ekonomka zgromadzenia.

W diecezji sandomierskiej takich przykładów jest wiele, w samym tylko Sandomierzu są trzy duże obiekty zwrócone Kościołowi przez Komisję Majątkową. – Budynek, w którym teraz mieści się Dom Katolicki zbudowany był w 1938 r. jako Dom Akcji Katolickiej. Po wojnie został zajęty przez władze i przekazany Okręgowemu Przedsiębiorstwu Rozpowszechniania Filmów w Rzeszowie z przeznaczeniem na kino. W czerwcu 1983 r. wskutek katastrofy budowlanej kino przestało istnieć. Orzeczeniem Komisji Majątkowej z 1992 r. obiekt w totalnej ruinie został zwrócony kurii diecezjalnej. Został odrestaurowany i służy jako Katolicki Dom Kultury, w którym jest kawiarnia, odbywa się szereg imprez kulturalnych – występy kabaretowe, koncerty, teatralne przedstawienia dla dzieci i młodzieży, różnego rodzaju spotkania. Dom służy nie tylko diecezji, ale i miastu, wiele tych wydarzeń organizuje Fundacja Kultury Ziemi Sandomierskiej. W powiecie sandomierskim to jedna z najlepszych sal koncertowych – mówi ks. Zygmunt Gil, proboszcz parafii katedralnej pw. NMP w Sandomierzu.

W 1991 r. Komisja Majątkowa zwróciła także budynek Niższego Seminarium Duchownego przy ul. Żeromskiego 4 w Sandomierzu, który był później przez lata siedzibą milicji. Obiekt wymagał całościowego remontu; w tej chwili jest tam część seminarium duchownego. Rok później, także w stanie całkowitej ruiny, zwrócony został kurii diecezjalnej budynek przy ul. Mariackiej 9, gdzie znajdowały się instytucje państwowe. Wcześniej był to dom księży emerytów. - Obiekt był tak zdewastowany, że trzeba było odnawiać wszystko włącznie ze ścianami i dachem. Odrestaurowano go i do dziś jest tam Instytut Teologiczny ze studiami teologicznymi, studium organistowskim i studium życia rodziny oraz kuria diecezjalna – mówi ks. Gil.

Z kolei Warmińska Kapituła Katedralna w pierwszej połowie lat 90-tych odzyskała kanonie zewnętrzne we Fromborku. Kurie kanoniczne, domy fromborskich kanoników z początku XIV w. to unikatowe obiekty zabytkowe w skali całego kraju. – W trzech z nich, kanonii św. Stanisława, św. Michała i św. Piotra była siedziba PTTK. Kiedy Komisja Majątkowa uznała własność Kapituły wróciły one do nas w bardzo złym stanie, zostały wyremontowane i otrzymał je w użyczenie wraz z jeszcze jedną kanonią Matki Bożej Wniebowziętej Caritas Archidiecezji Warmińskiej – mówi bp. Jacek Jezierski, biskup pomocniczy Archidiecezji Warmińskiej.

W kanonii św. Ignacego znajdował się Urząd Miejski, Urząd Stanu Cywilnego i archiwum. W tej chwili jest to miejsce spotkań diecezjalnych. Jedna z kanonii św. Pawła czeka na remont, planuje się tam urządzić miejsce wydarzeń kulturalnych. W obiektach zwróconych przez Komisję Majątkową znajduje się także Muzeum Kopernika, którym zarządza i administruje Urząd Marszałkowski.

Caritas Archidiecezji Warmińskiej, który użytkuje cztery kanonie stworzył tam Centrum Młodzieży. – W jego skład wchodzi ośrodek kolonijny dla ok. 40 dzieci, poszerzyliśmy też działalność o szkolne schronisko młodzieżowe. W kanonii św. Michała od 5 lat prowadzimy Warsztaty Terapii Zajęciowej dla ok. 30 osób z niepełnosprawnością. Z kolei w kanonii św. Stanisława jest jadłodajnia dla ubogich, w której wydajemy ok. 30 posiłków dziennie oraz dwie pracownie WTZ; w sumie dziennie stołuje się tam ok. 60 osób. W ostatniej kanonii NMP Wniebowziętej mamy środowiskowy dom samopomocy, to jest dom dziennego pobytu i rehabilitacji dla ok. 30 osób niepełnosprawnych – mówi ks. Roman Lompa, dyrektor warmińskiego Caritas. – Wszystkie kanonie przeszły gruntowną modernizację finansowaną ze środków Caritas, PFRON i MNiSW – dodaje ks. Lompa.