Niedawno z przyjaciółmi w gorącej dyskusji próbowaliśmy ustalić, co już jest uczynkiem miłosierdzia, a co jeszcze nie. Dla jednych organizowana na dworcu wigilia dla bezdomnych uczynkiem miłosierdzia nie jest, ale przyjęcie pod swój dach biednego na święta – tak. Jedni twierdzili, że adopcja na odległość jest OK, ale wrzucenie żebrakowi złotówki nie ma sensu.
A przecież o jakości ciasta nie decyduje wielkość i kształt formy, ale to, co do niej wkładamy. Uważam, że większość „dobrych” rzeczy, jakie robimy, robimy z egoizmu.
Godność biedaka, którego dramat bywa wykorzystywany dla poprawy własnego samopoczucia, też mało kogo obchodzi. I wrzucenie złotówki, i założenie organizacji charytatywnej może być dziełem miłosierdzia. Pod warunkiem, że do tych form włożymy najlepsze ciasto – miłość. Miłość do drugiego, a nie do siebie, zaznaczmy.

Czytania na dziś:
Iz 58,1-9; Ps 51; Mt 9,14-15
dzień powszedni