Gdy człowiek oddala się od Boga, popada w grzech, może sobie pomyśleć, że Bóg odwraca się od niego, oddala i chłodno patrzy w jego stronę. Często taka wizja odbiera ochotę do nawrócenia. Mamy wrażenie, że teraz to trzeba by było na nowo zapracować na miłość Boga, na nowo przekonać Go do nas. Tymczasem miłość Boga jest niezmienna. Cały czas patrzy na nas z miłością i z nadzieją czeka na nasze nawrócenie. Jednak z drugiej strony Bóg, jak dobry ojciec, musi czasem skarcić, zakazać, lub pozwolić, żeby dziecko przekonało się, że coś ma złe skutki lub że jakieś dobra ma dzięki Niemu. Dlatego bywa tak, że gdy permanentnie nie chcemy się nawrócić, spotykają nas różne doświadczenia. Odbieramy je jako karę, ale tak naprawdę Bóg wówczas skłania nas ku zbawieniu, które przez trwanie w grzechu możemy utracić. Najlepiej po prostu się nawrócić, i to tak prawdziwie, rzucić się w ramiona kochającego Boga.

Czytania na dziś:

2 Sm 5,1-7.10; Ps 89; Mk 3,22-30
III tydzień psałterza

dzień powszedni