Jezus jako pokrzepiciel… Modlitwa, niekiedy w cichej, prawie pustej świątyni, innym razem słowa kapłana, w kościele zapełnionym, ale przecież zwykle nie przepełnionym, jeszcze kiedy indziej lektura Pisma Świętego. To wszystko jako formy pokrzepienia, które przynosi Jezus, a w zasadzie pokrzepienia, na które Jezus daje szansę, bo pokrzepienie nie przychodzi samo przez się. Wymaga odpowiedniego nastawienia, wyciszenia, to oczywiste. To warunek konieczny. I dotyczy wszystkich. Ale czy pokrzepienie przeznaczone jest tylko dla ludzi nieszczęśliwych, utrudzonych, obciążonych, jak o nich czytamy? Zwykle ludziom w życiowym sztosie wydaje się, że nie potrzebują Chrystusowego pokrzepienia. W ułudzie samoubóstwienia wydaje się im zbędne. Ale przemija chwała świata i z Boskiej perspektywy wszyscy jesteśmy utrudzeni i obciążeni. Nawet jeśli o tym nie wiemy, czy akurat zdarza się nam o tym nie myśleć.

Czytania na dziś: Iz 40,25-31; Ps 103; Mt 11,28-30