Ignacy Loyola (hiszpańskie nazwisko: Iñigo López de Oñaz y Loyola) był synem baskijskiego szlachcica. Wychowywano go na rycerza. W 1521 roku został poważnie raniony w nogę. Podczas rekonwalescencji nawrócił się. Kilkanaście lat później utworzył Towarzystwo Jezusowe, zakon, który odegrał w kolejnych stuleciach niezwykle ważną rolę poprzez swoją działalność ewangelizacyjną, edukacyjną, naukową i wpływy polityczne. Dewiza członków Towarzystwa, zwanych jezuitami, brzmiała: Ad maiorem Dei gloriam (Na większą chwałę Bożą).