Liturgia Męki Pańskiej

Powinno się ją sprawować w godzinie śmierci Chrystusa, czyli o 15.00, ale ze względów praktycznych odprawia się ją wieczorem. Pierwsza jej część to Liturgia słowa. Jej centrum jest opis Męki Pańskiej według Ewangelii św. Jana.

W drugiej części wielkopiątkowej liturgii następuje adoracja krzyża. Kapłan bierze zasłonięty krzyż, odsłania w trzech etapach jego kolejne części, śpiewając: „Oto drzewo krzyża, na którym zawisło Zbawienie świata”. Lud odpowiada: „Pójdźmy z pokłonem”. Można także wnieść krzyż nawą od wejścia do ołtarza. Oddanie czci krzyżowi jest naszą odpowiedzią na miłość Boga.

Składamy pocałunek wdzięczności na drzewie krzyża. Po adoracji krzyża następuje Komunia święta. Rozdziela się ją z Hostii konsekrowanych w Wielki Czwartek. Przyjmujemy Ciało Chrystusa za nas wydane, jednoczymy się z Ukrzyżowanym. Liturgię kończy przeniesienie Najświętszego Sakramentu do kaplicy zwanej Bożym grobem. To polska tradycja. Monstrancja jest przykryta białym welonem na pamiątkę całunu, w który owinięto ciało Jezusa. Przez ten wieczór i dzień następny trwa adoracja przy Bożym grobie.