Drukuj
Prawdziwy fundament
On jedynie skałą i zbawieniem moim, twierdzą moją, więc się nie zachwieję. Ps 62,3
Czasem człowiek opiera sens swojego życia na drugiej osobie. Zakochany chłopak jest gotów odebrać sobie życie, jeśli jego ukochana go rzuci. Czasem matka cały sens swojego życia widzi w dzieciach. Oba te przypadki skutkują tym, czego właśnie najbardziej chce się uniknąć: kochająca osoba staje się ciężarem dla osoby kochanej.
Dziewczyna zaczyna chcieć uwolnić się od chłopaka, który swoją postawą nie pozostawia jej wolności wyboru, a dzieci chcą uwolnić się od nadopiekuńczej mamy. Człowiek źle się czuje jako fundament czyjegoś życia. Żeby faktycznie kochać, trzeba najpierw samemu być wolnym, bo miłość to darowanie siebie drugiej osobie, a nie wewnętrzny przymus bycia z nią. Żeby mieć tę niezbędną wolność, trzeba mieć fundament, który nie będzie zależny od człowieka.
Takim fundamentem, pewnym i niezależnym od nikogo i niczego, może być tylko Bóg. Budowanie na innym fundamencie zawsze przyniesie złe skutki.
Czytania na dziś:
Kol 1,24–2,3; Ps 62; Łk 6,6–11
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
W subskrypcji otrzymujesz
- Nieograniczony dostęp do:
- wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
- wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
- wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
- wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
- wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
- brak reklam na stronach;
- Niespodzianki od redakcji.