„Wniebowstąpienie Pańskie” na płótnie Paolo Caliariego

Wniebowstąpienie Pańskie widzimy tu z perspektywy apostołów zadzierających głowy do góry. Chrystus podąża do nieba wypełnionego aniołami. Rzeczywistość niebiańska otwiera się na Jego przyjęcie, spychając na boki ziemskie chmury.

Paolo Caliari, zwany VeroneseWNIEBOWSTĄPIENIE PAŃSKIEolej na płótnie, 1585Muzea Kapitolińskie, Rzym

„Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce, błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba” – czytamy w Ewangelii według św. Łukasza (24,50-51). Chwila wydaje się więc radosna i uroczysta, ale obraz włoskiego artysty odtwarza raczej jej dramatyzm. Zaskoczeni uczniowie są przestraszeni niezwykłym wydarzeniem. Skrót perspektywiczny zastosowany przez Veronesego jeszcze pogłębia to wrażenie. Z nieba wychyla się w kierunku apostołów gestykulujący anioł. Artysta nawiązuje w ten sposób do pierwszego rozdziału Dziejów Apostolskich, w którym czytamy: „Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: »Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba«” (Dz 1,10-11).

Dwaj spośród apostołów trzymają w rękach księgi. To znak ich gotowości na wypełnienie ostatniego polecenia Zbawiciela. „(…) gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi” (Dz 1,8) – powiedział. Ci z uczniów, którzy byli ewangelistami, w swoich księgach zapiszą to, co widzieli od chwili, w której zostali przez Niego powołani, aż do Jego wniebowstąpienia.

Paolo Caliari (1528–1588) był jednym z najwybitniejszych malarzy w szesnastowiecznej Wenecji. Pochodził z Werony, dlatego nazywano go Veronese.

Leszek Śliwa