Propagatorzy Różańca

Matka Boża z Dzieciątkiem na ręku zasiadająca na tronie z chmur objawia się świętemu Dominikowi i świętej Katarzynie ze Sieny.

Lucas Valdés Matka Boża Różańcowa ze św. Dominikiem i św. Katarzyną ze Sieny olej na płótnie, ok. 1725 Muzeum Sztuk Pięknych Sewilla

Maryja podaje różaniec Dominikowi, zaś mały Jezus – Katarzynie. W ten sposób święci zostają zobowiązani do rozpropagowania na świecie modlitwy różańcowej. To wyróżnienie Dominik i Katarzyna przyjmują, klęcząc z pokorą.

Na chmurze Jezusowi i Maryi towarzyszą anioły i dwie święte kobiety: Maria Magdalena (z lewej strony, nad św. Dominikiem) i Katarzyna z Aleksandrii (z prawej strony, nad swą imienniczką ze Sieny). Rozpoznajemy je po atrybutach: Maria Magdalena trzyma słoiczek z wonnościami – to przypomnienie chwili, w której jako pierwsza zobaczyła zmartwychwstałego Chrystusa, gdy poszła do Jego grobu, by zgodnie z żydowską tradycją namaścić ciało Zbawiciela – z kolei obok Katarzyny z Aleksandrii widać fragment koła, narzędzia jej męki, święta była bowiem łamana kołem.

Dominik i Katarzyna ze Sieny są przedstawieni w habitach dominikańskich. Dominik był założycielem zakonu, a Katarzyna żyjącą półtora wieku później dominikańską tercjarką. Do zakonnej symboliki nawiązuje też pies, siedzący na ziemi z lewej strony. To gra słów w języku łacińskim. Słowo dominicanes (dominikanie) pisane osobno: Domini canes oznacza bowiem „psy Pana”. Pies trzyma w pysku zapaloną świecę, a przednimi łapami opiera się na globusie. To znak, że dominikanie rozprzestrzeniają światło wiary na całym świecie.

Autor obrazu, Lucas Gregorio de Valdés Carasquilla (1661–1725), był synem sławnego malarza z Sewilli, Juana de Valdés Leal. Dzieło do niedawna nie było szerzej znane, znajdowało się bowiem w prywatnych kolekcjach. Dopiero w 2008 roku pojawiło się na aukcji. Wykupił je wówczas rząd Andaluzji i ofiarował muzeum w Sewilli, stolicy tego regionu.