Dwadzieścia lat to dla poezji jednego autora spory kawałek czasu. Na tyle duży, by pokusić się o podsumowanie. Zwłaszcza jeśli pisanie wypełniło połowę dotychczasowego życia. Wojciech Wencel, który wszedł w tym roku w swoją piątą dekadę, zdecydował się na ten krok: przygotował dla czytelników autorski wybór wierszy z dwóch ostatnich dziesięcioleci.

Centrum Matarnia

Ta książka przypomina przecięty pień drzewa, w którym kolejne słoje poszerzają poetycki obraz świata. Nie rządzi nim jednak chronologia, a klucz tematyczny. Zaczynamy lekturę od centrum, czyli od rodzinnej Matarni. To znamienne, że środkiem Wenclowego świata staje się peryferyjna dzielnica Gdańska, niegdyś mała wioska na granicy Kaszub i poddanego niemieckim wpływom miasta. W tytule jednego z tomów poeta nazwał ją nawet „Ziemią Świętą”, sakralizując najbliższy mu krajobraz. Święta jest tu przede wszystkim rodzina, ale także dom z ogrodem, kościół czy parafialny cmentarz, na którym spoczywają przodkowie. Choć wokoło świat podlega ciągłym przemianom, Matarni zdaje się to nie dotyczyć. Ludzie żyją tradycyjną – w najlepszym tego słowa znaczeniu – pobożnością, pielęgnują rodzinne i sąsiedzkie więzi.